Tuğçe Paçacı

                                                                                                    Gökhan benim çok sevdiğim bir dostum. Bir karar aşamasındayken bana  “ Seni sen yapan şey hayallerin, fikirlerin Tuğçe. Zengin olmak tercih değildir, mutlu olmayı istemek tercihtir. Ben iki tişörtle dünyayı gezmeyi tercih ettim. Bu benim hayatım ve ben bunu yaşıyorum,mutlu oluyorum. Sen kendine inan çünkü, ben sana ve hayallerine inanıyorum.Sen de kendine şans ver ” demişti. Ne kadar değerli söyledikleri bir bilseniz.. Bir çok insan telefon ve araba değiştirirken Gökhan para biriktirmeyi tercih etti, fotoğraf çekebilmek için. Buradaki  İlk röportajımı da beni ne kadar desteklediğini bildiğimden onunla yapmak istedim. Umarım siz de onu merak edip işlerini takip edersiniz … *Afrika’ya 9 kere gitmenin sebebi nedir? Seni orada  ne bu kadar etkiledi ki diğer kıtalar yerine oraya gitmeyi tercih ettin? Her insanın çocukluk hayali vardır. Çocuktum ama hayalim çok büyü

     Hayallerimizle yaşıyor, onlarla büyüyoruz. Çocukken daha saftık, kimse engel olamazdı hayallerimizin gidişatına. Mesela, Hamdullah diye bir kız oyuncak bebeğe isim koydum diye hiçbir arkadaşım gülmezdi. Cinsiyet ayrımı, statü farkı bilmezdik oyun oynarken. Hayallerimiz kesilmezdi ama’larla. Bazen oyuncu oldum, bazen elime vazo alıp şarkı söyledim. Kaç topuk kırıldı o merdivenlerden aşağı yuvarlanırken. Ama pes etmeyip başka topuklusunu kaçırırdım annemin. Makyaj malzemelerini kaç kez harcadım acaba; ucu kırılan rujlar, yanlışlıkla elimden kayıp paramparça olan farlar, allıklar... Abimle atışırdık çoğu kez. “Çıkar annemin ayakkabılarını” diye beni sinirlendirdiği bir gün, gelişi güzel fırlattığım stilettoyu, kafasını eğmesiyle, cam kapıyı şangırr diye aşağıya indirdiğim de oldu. Ortada kapı kalmasa da son bulmadı o topuklu aşkım, hatta topuk sağlammış diye, ben yine giydim onları inatla J      Lisede de çocuktum ama hayalim vardı, TS okuyup reklamcı olacaktım. Hayallerim vard